ΦΡΑΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΟΦΕΣ

Βρήκαμε εκφράσεις που έχουν να κάνουν με το φαγητό...και όχι μόνο!

Βυζαντινές φράσεις 

• Πάμε να τσιμπήσουμε κάτι

Οι Βυζαντινοί, όπως και οι αρχαίοι, έτρωγαν τις στερεές τροφές με τα χέρια. Όταν έτρωγαν κρέας έπιαναν και τσιμπούσαν τη μερίδα τους με τα δάχτυλα. Από τη συνήθεια αυτή των Βυζαντινών έχει μείνει η φράση "Πάμε να τσιμπήσουμε κάτι!".

• Αυτό μοσχοβολάει

Οι κάτοικοι της υπαίθρου και ιδιαίτερα οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν αρωματικά φυτά και βότανα , για τον καλλωπισμό, τη μαγειρική και την παρασκευή αρωμάτων. Πολλά αυτά τα πουλούσαν και μάλιστα σε καλές τιμές. Πιο περιζήτητο για το άρωμα του ήταν ο μόσχος. 

Πηγή: Βιβλίο μαθητή Ιστορίας Ε' τάξης, σελ. 82

Στο site της Πιπεράκη Ελένης βρήκαμε πλούσιο υλικό για φράσεις σχετικές με τις τροφές...τις οποίες και παραθέτουμε!

1. Αγάλια αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι. 
2. Αδικίας σπυρί σπαρμένo, κι αν φυτρώσει δεν καρπίζει. 
3. Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι. 
4. Άλλοι σπέρνουν και θερίζουν κι άλλοι τρων' και μαγαρίζουν. 
5. Αμίλητος σαν ψάρι. 
6. Αμπέλι για την αφεντιά σου κι ελιά για τα παιδιά σου
7. Αν βρεις φαγητό όρμα αν βρεις καβγά φύγε.
8. Αν δε βρέξεις κώλο ψάρια δεν τρως. 
9. Άνθρωπoς χωρίς υπoμoνή, λυχνάρι δίχως λάδι.
10. Άνθρωπος που δεν πεινάει, τι θα πει ψωμί δεν ξέρει
11. Άξιος είναι στο φαΐ και γρήγορος στον ύπνο. 
12. Από κακό βαρέλι, ξινό κρασί θα πάρεις. 
13. Από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί. 
14. Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα. 
15. Από το γάμο έρχομαι και μα την πείνα που 'χω.
16. Αρρώστου χείλη φαίνονται και νηστικού μαγούλες
17. Ασκιά φουσκωμένα μoυ πoυλάς, με τo ζύγι τ' αγoράζεις
18. Αυγό να πάρεις απ' αυτόν δεν έχει κρόκο μέσα. 
19. Αυτά που θες ξενέρωτος, τα κάνεις μεθυσμένος
20. Βάλε αλεύρι, κάμε πίτα.
21. Βγάζει απ' τη μύγα ξύγκι.
22. Βλέπεις φαΐ, κάτσε φάε. Βλέπεις ξύλο, σήκω φύγε. 
23. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.
24. Γλυκάθηκε η γριά στο μέλι, θα φάει και το κουβέλι.
25. Γυναίκα και καρπούζι η τύχη τα διαλέγει.
26. Δε δίνει στον άγγελό του νερό.
27. Δε χορταίνει μ` ωραία λόγια η κοιλιά
28. Δεν είμαι φαγάς, είμαι παραπονιάρης. 
29. Δέσε το αρνί, όπου θέλει ο νοικοκύρης και μη σε νοιάζει αν το φάει ο λύκος. 
30. Δίχως ψωμί, δίχως κρασί παγώνει η αγάπη
31. Δούλεψε να φας και κλέψε να 'χεις.
32. Δυο καρπούζια δεν χωράν σε μια μασχάλη 
33. Είναι σκληρό καρύδι
34. Είπε το ψωμί ψωμάκι
35. Εκύλησεν ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
36. Εμείς ψωμί δεν έχουμε κι η γάτα πίτα σέρνει. 
37. Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα
38. Έφαγες ψάρι, ήπιες νερό
πάει το ψάρι στο γιαλό.
Έφαγες ψάρι ήπιες κρασί
τόφαγες εσύ.
39. Έχασε τ' αυγά και τα καλάθια. 
40. Έχε τα πόδια σου ζεστά την κεφαλή σου κρύα και το στομάχι σου ελαφρύ, γιατρού δεν έχεις χρεία
41. Έχουμε και του πουλιού το γάλα
42. Η αλήθεια και το λαδί βγαίνουν από πάνω
43. Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει
44. Η γάτα για το ψάρι της, πούλησε τ' αμπέλι της
45. Η γριά η κότα έχει το ζουμί
46. Η γυναίκα και ο καφές θέλουν ψήσιμο 
47. Η ζωή είναι ένα λουλούδι και ο ερωτάς το μέλι του
48. Η πείνα κάστρα πολεμάει και κάστρα παραδίνει
49. Η τέχνη θέλει μάστορη κι η φάβα θέλει λάδι
50. Η φτήνια τρώει τον παρά
51. Ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο γάιδαρος και... απωστράβωσε. 
52. Καημό που το 'χε η ρίγανη, που εκάει το καταράχι 
53. Κάθε πράγμα στο καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο. 
54. Και την πίτα ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο. 
55. Και το πολύ το μέλι φέρνει κοψίματα
56. Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια
57. Καλά είν' τα ρουπακόφυλλα με το ροΐ το λάδι. 
58. Καλή είναι η αγάπη, αλλά στo πιάτo δεν μπαίνει. 
59. Κάλλιο λάχανα με γέλια παρά ζάχαρη με γκρίνια
60. Κάλλιο ξερό ψωμί μ' ειρήνια παρά ψάρια με τη γκρίνια
61. Κάλλιο' χω σήμερα τ' αυγό παρά αύριο την κότα
62. Καλόμαθε η γριά στα σύκα, θα φάει και τα συκόφυλλα
63. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα
64. Κότα, πίττα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη
65. Κουκί το κουκί γεμίζει το σακί. 
66. Κρασί, σε πίνω για καλό και συ με πας στο βράχο
67. Λάδι βρέχει κάστανα χιονίζει. 
68. Λάδια πολλά και τηγανίτα τίποτα
69. Λίγα είναι τα ψωμιά του
70. Μας παριστάνει το βαρύ πεπόνι.
71. Με μπούρδες αυγά δε βάφονται. 
72. Με το στόμα μπάρα μπάρα με τα χέρια κουλαμάρα. 
73. Με χόρτασε η μάνα μου, μα σαν τα χέρια μου όχι. 
74. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις 
75. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο να μη λες
76. Μες τo Μάη μη φυτέψεις, και την 1η μη δoυλέψεις. 
77. Μη στάξει η ουρά του ποντικού, και λερωθεί το λάδι. 
78. Μην τάξεις σ' Αγιο κερί και σε παιδί κουλούρι. 
79. Μην φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν. 
80. Μήνας που δεν έχει « ρω» βάζε στο κρασί νερό
81. Μητ' ο σκύλος τρώει τ' άχυρο μήτε το γάιδαρο αφήνει
82. Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα
83. Μου 'ψησες το ψάρι στα χείλη. 
84. Μπάτε σκυλιά κ΄ αλέστε. 
85. Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώστε. 
86. Νoέμβρη Αι Φιλίππoυ, μισόφαγα - μισόσπειρα - μισό έχω στo κασόνι. 
87. Νoέμβρη όργωμα κι ελιές, δεν απoλείπoυν oι δoυλειές. 
88. Να λείψουνε τα λάδια μου να δω τις μαγεριές σου
89. Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω μέλι.
90. Νηστεύει ο δούλος του Θεού, γιατί ψωμί δεν έχει
91. Νηστικό αρκούδι δε χορεύει
92. Ξύδι χάρισμα, γλυκό σαν μέλι. 
93. Ο γάτος κι ο καλόγερος πολυαγαπούν το ψάρι
94. Ο λόγος σου με χόρτασε και τα ψωμί σου φάτο
95. Ο λύκος από τα μετρημένα τρώει. 
96. Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται
97. Ο πεινασμένος γάιδαρος, ξυλιές δε λογαριάζει
98. Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται
99. Ο σπόρος κι ο παράς, αν δεν σκορπιστούν δεν αυγαταίνουν. 
100. Ο τεμπέλης δεν τρώει τα αμύγδαλα για να μην τα σπάει.
101. Ο τεμπέλης κι ο φαγάς ή χωροφύλακας ή παπάς. 
102. Ο χορτάτος λέει ψωμί κι ο νηστικός ψωμάκι
103. Ο χορτάτος τον πεινασμένο δεν τον πιστεύει
104. Όλα πάνε μέλι γάλα.
105. Όμοιος στον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα
106. Όποιος βαριέται να ζυμώσει πέντε ημέρες κοσκινίζει. 
107. Όποιος γίνεται πρόβατο τον τρώει ο λύκος. 
108. Όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. 
109. Όποιος δουλεύει δεν πείνα και αν πεινά δεν πεθαίνει
110. Όποιος καεί απ' το χυλό φυσάει και το γιαούρτι
111. Όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στ' αλάτι. 
112. Όποιος μαγειρεύει ψέματα, στο πιάτο του τα βρίσκει. 
113. Όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες
114. Όποιος στην ξέρα περπατεί και θάλασσα γυρεύει,
ο διάβολος οπίσω του κουκιά του μαγειρεύει. 
115. Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι
116. Όταν κοιμάται ο γιόκας μου ψωμί δε μας γυρεύει
117. Όταν σου πέφτουνε τα δόντια, θα το φας νερόβραστο.
118. Όταν τρώμε δεν μιλάμε
119. Ότι κάνουν οι βασίλισσες, το κάνουν κι οι μαγείρισσες.
120. Ότι τρίβεις στo πιάτo σoυ, εκείνo πιάνει τo κoυτάλι σoυ
121. Παρ τ΄ αβγό και κούρεφ'το
122. Πέρσι εκάηκε το φαί και φέτος βγηκ' η τσίκνα! 
123. Πέσε πίτα να σε φάω
124. Πέσε σύκο να σε φάω. 
125. Πήγε σαν το σκυλί στ' αμπέλι. 
126. Πιάσ' τ' αυγό και κούρεψ' το. 
127. Πιες μόνο νερό, να'χεις κεφάλι καθαρό
128. Πίνει η κότα το νερό, μα κοιτάει και το Θεό.
129. Πλέουν τα μήλα στο νερό πλέουν και οι καβαλίνες
130. Πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό
131. Ποσ' απίδια πιάνει ο σάκος;
132. Πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες
133. Πρόβατο που βελάζει χάνει την χαψιά του
134. Σαν σ' αρέσει η φάβα σπείρε και κάνα λαθούρι
135. Σε χύτρα που βράζει, μύγες δεν πηγαίνουν. 
136. Στάλα τη στάλα το νερό, τρυπάει και το βουνό. 
137. Στείλε στους γύφτους να βρεις προζύμι
138. Συντροφικό γουρούνι ποτέ του δεν παχαίνει. 
139. Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη. 
140. Τα έκανες σαλάτα
141. Τα λόγια σου με χόρτασαν και το ψωμί σου φάτο
142. Τα πέντε αυγά στον άρρωστο, τα δέκα στη λεχώνα
143. Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω! 
144. Τι μπρόκολα τι λάχανα. 
145. Τί 'ναι ο κάβουρας τι το ζουμί του
146. Το γαρούφαλο είναι μαύρο μα πουλιέται με το δράμι
147. Το δένδρο από το καρπό γνωρίζεται. 
148. Το δένδρο που' χει τον καρπό όλο πετροβολιέται. 
149. Το καλό το σύκο το τρώει η κουρούνα. 
150. Το κατσίκι έφαγε χορτάρι, λύκος να φάει τη μάννα του. 
151. Το κοτόπουλο και η γυναίκα θέλουν χέρι. 
152. Το λάδι κι η αλήθεια πάντα βγαίνουν από πάνω. 
153. Το μαγκούφι το κρασί, την καρδούλα μου τη σείει
154. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό
155. Το μήλο κάτω απ' την μηλιά θα πέσει. 
156. Το Σεπτέμβρη στάρι σπείρε, και σε πανηγύρι σύρε. 
157. Το στόμα σου γάλα μυρίζει ακόμα. 
158. Το φαί και το ξύσιμο ώσπου ν' αρχίσουν θέλει. 
159. Το φτηνό το κρέας το τρώνε οι σκύλοι. 
160. Το χιόνι τoυ Φλεβάρη, γεμίζει τo αμπάρι. 
161. Το ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι
162. Το ψωμί τα δάκρυα δένει, το ψωμί τα σταματάει
163. Τον Απρίλη o γεωργός θέλει βρoχή, κι o κεραμιδάς την ξέρα. 
164. Τον Αύγoυστo τoν χαίρoνται oπ' όχoυν να τρυγήσoυν. 
165. Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τoν Oκτώβρη τα κoυδoύνια. 
166. Τον τρυγητή, τ' αμπελoυργoύ πάνε χαλάλι oι κόπoι. 
167. Τον χορεύει στο ταψί. 
168. Του κουτσοδόντη παξιμάδι του τυχαίνει
169. Του παπά η κοιλιά είν' αμπάρι κι όπου πάει θε να πάρει
170. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο
171. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. 
172. Τσάμπα ξύδι γλυκό σα μέλι. 
173. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν
174. Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια
175. Φάγαμε μαζί ψωμί και αλάτι
176. Φάε κουμπάρε ελιές, καλό είν' και το χαβιάρι
177. Φασούλι τo φασούλι γεμίζει το σακούλι. 
178. Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο. 
179. Φούρνος να μην καπνίσει
180. Ψωμί δεν έχουμε τυρί ζητάμε.

Πηγή: http://diatrofi-πiperaki.wikispaces.com/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%9F%CE%99%CE%9C%CE%99%CE%95%CE%A3+%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A6%CE%97%CE%A3

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ...

Οι αρχαίοι Έλληνες καλλιεργούσαν αγρούς και ασχολούνταν με την κτηνοτροφία. Καλλιεργούσαν δημητριακά,ελιές και αμπέλια. Ακόμα, κυνηγούσαν και ψάρευαν. Οι δούλοι αναλάμβαναν την προετοιμασία των γευμάτων. Οι γυναίκες φρόντιζαν να υπάρχει σωστός συνδυασμός γεύσεων. Ξυπνούσαν με την ανατολή του ήλιου και ξεκινούσαν τις καθημερινές τους ασχολίες.

Πριν ξεκινήσουν έτρωγαν το πρώτο τους γεύμα που ονομαζόταν "ακράτισμα". Ήταν ψωμί σε ανέρωτο κρασί. Το ψωμί αυτό το έφτιαχναν από κριθάρι οι φτωχοί και από σιτάρι οι πλούσιοι. Άλλες συνηθισμένες πρωινές τροφές ήταν τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και άλλοι ξηροί καρποί. Το συνηθισμένο τους πρωινό ρόφημα ήταν ο "κυκεών", που ήταν μείγμα κρασιού, τριμμένου τυριού και κριθάλευρου. Άλλο αγαπημένο τους ρόφημα ήταν ένα είδος υδρόμελου που το παρασκεύαζαν με χλιαρό νερό και μέλι. 
Πριν το μεσημέρι έτρωγαν ένα απλό και γρήγορο γεύμα το "άριστον". Απαρτίζονταν από ψάρι, όσπρια ή έναν εύκολο και απλό συνδυασμό τροφών όπως ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Τα αυγά τα έτρωγαν μελάτα ή σφικτά.

Πριν από το βραδινό έτρωγαν κάτι στα γρήγορα. Αυτό ονομαζόταν "εσπέρισμα".

Βασικό γεύμα τους ήταν το βραδινό, "δείπνον" και το είχαν συνδυάσει με το συμπόσιο και την φιλική συντροφιά. Στην αρχή του γεύματος σέρβιραν ψάρια και πουλερικά. Τα χορταρικά τα σέρβιραν με μια σάλτσα από λάδι, ξύδι και μέλι. Το κρασί το έπιναν μετά το φαγητό Ήταν αραιωμένο με νερό για να έχουν καθαρό μυαλό στην διάρκεια των συζητήσεων Έτρωγαν σχετικά λίγο κρέας και πολλά σκόρδα και τυρί. Το κρέας ήταν ακριβό γι' αυτό σπάνια το έτρωγαν και αυτό ήταν κυρίως από κρέας πουλερικών, γουρουνόπουλα και κυνήγι.

Το δείπνο τελείωνε με το επιδόρπιο που ήταν γνωστό και σαν "τράγημα". Αποτελούνταν από φρέσκα ή ξερά φρούτα, γλυκά, μέλι και καρύδια και αλμυρές πίτες που τις έφτιαχναν με μέλι, τυρί και λάδι. Η πιο ονομαστή πίτα ήταν ο "μυτλωτός" που ήταν πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκόρδο.

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν πιρούνια γι' αυτό έκοβαν το κρέας σε μικρά κομμάτια και το έπιαναν με το χέρι. Ωστόσο χρησιμοποιούσαν οβελούς (σούβλες) και κρέας με δύο ή τρία στελέχη. Χρησιμοποιούσαν κουτάλια, αλλά μερικές φορές και την κόρα του ψωμιού για κουτάλι.

Υπήρχαν αρκετές διαφορές στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων από πόλη σε πόλη.

Ενώ οι Αθηναίοι έτρωγαν στα σπίτια τους ή έκαναν συμπόσια, οι Σπαρτιάτες έτρωγαν όλοι μαζί σε κοινά συσσίτια.

Επίσης οι Σπαρτιάτες έτρωγαν τον "μέλανα ζωμό" και ήταν λιτοδίαιτοι.

Η τροφή των αρχαίων περιελάμβανε τις τροφές που απεικονίζει ο παρακάτω εννοιολογικός χάρτης!

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ

Μελετήσαμε τη διατροφή των Βυζαντινών μια που το μάθημα της ιστορίας μας φέτος έχει να κάνει με το Βυζάντιο!

Με έκπληξη είδαμε πως οι Βυζαντινοί δεν έτρωγαν πρωινό! Βασικά προϊόντα που είχαν και οι πλούσιοι και οι φτωχοί ήταν το σιτάρι, το λάδι και το κρασί!

Η οικογένεια της βυζαντινής περιόδου, όταν καθόταν για φαγητό γύρω από το στρωμένο με το μενσάλι τραπέζι, είχε μπροστά της διάφορα σκεύη για τις τροφές και τα ποτά. Γύρω γύρω, στα πόδια των συνδαιτημόνων, ακουμπούσε το μανδήλι, ένα ενιαίο και μακρύ ύφασμα που χρησίμευε για το σκούπισμα των χεριών.

Στη διατροφή των Βυζαντινών βασικό ρόλο είχαν το ψωμί, τα λαχανικά, τα όσπρια και τα δημητριακά, που τα μαγείρευαν με διάφορους τρόπους. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος μαγειρείας ήταν το βράσιμο, όπως ειρωνικά μας αφήνει να καταλάβουμε και η βυζαντινή παροιμία "αργώ μαγείρω πάντα έκζεστα", δηλαδή "ο τεμπέλης μάγειρας όλα τα μαγειρεύει βραστά".

Οι Βυζαντινοί έτρωγαν επίσης πουλερικά, που υπήρχαν σχεδόν σε κάθε σπίτι, καθώς και αυγά, με τα οποία έφτιαχναν τα περίφημα σφουγγάτα, τις γνωστές μας ομελέτες, που αναφέρονται και από τον Θεόδωρο Πρόδρομο. Από το γάλα έφτιαχναν τυριά όπως το ανθότυρο, το βλάχικο και το κεφαλίτζιν.

Κρέας εξασφάλιζαν και με το κυνήγι, αγαπημένη απασχόληση των ανδρών που τους παρείχε συνάμα ευκαιρίες για προσωπική διάκριση. Κυνηγούσαν με σκυλιά και γεράκια. Δεν περιφρονούσαν όμως και άλλες μεθόδους όπως τις παγίδες, τα δίχτυα και τις ιξόβεργες.

Τα μεγαλύτερα ζώα αποτελούσαν ακριβότερη και λιγότερο διαδεδομένη τροφή. Τα χοιροσφάγια, που γίνονταν κάθε χειμώνα, προμήθευαν την οικογένεια με τα λουκάνικα, τα παστά και το μαγειρικό λίπος όλης της χρονιάς. Το αρνί ήταν προσιτό μόνο στα πιο ευκατάστατα νοικοκυριά. Σπανιότερα έτρωγαν οι Βυζαντινοί τα βοοειδή, μια και τα χρησιμοποιούσαν κυρίως για την καλλιέργεια των χωραφιών. Αγαπούσαν επίσης τα κάθε λογής ψάρια, φρέσκα ή παστά, και τα θαλασσινά.

Τα διάφορα κρασιά, για τα οποία φημιζόταν η Μακεδονία, καθώς και τα φρούτα, συνόδευαν τα τραπεζώματά τους μαζί με μελωμένα και σιροπιαστά γλυκά.

Τα γεύματα μπορούσαν να είναι απλά αλλά και εξαιρετικά πολύπλοκα και πλούσια, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση κάθε οικογένειας. Εξάλλου, όπως και οι ίδιοι έλεγαν, καταλαβαίνει κανείς "από του γεύματος τον πίθον".

Πηγή: http://www.imma.edu.gr/macher/hm/hm_main.php?el/D2.7.html

Οι πιο δημοφιλείς κουζίνες διεθνώς!

10. Ελληνική κουζίνα

Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν πέντε γεύματα κάθε μέρα, επιτυγχάνοντας μια τέλεια ισορροπία μεταξύ των κρεάτων και των λαχανικών στα πιάτα τους, γεγονός που αποδεικνύεται στις μέρες μας υγιεινό και αναζωογονητικό. Η μείωση των καρδιακών παθήσεων συνδέεται με την πρόσληψη αυτών των τροφών, ενώ το ελληνικό ελαιόλαδο βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων παγκοσμίως ως βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής. Επιπλέον, φρέσκα λαχανικά και φρούτα, όσπρια, γαλακτοκομικά και ψάρια συνθέτουν μια μεγάλη ποικιλία μεζέδων που πραγματικά κάνουν την ελληνική κουζίνα ασυναγώνιστη παγκοσμίως, με την κλασική «χωριάτικη σαλάτα» να κατέχει τα πρωτεία στα μεγαλύτερα εστιατόρια του κόσμου!

9. Ισπανική κουζίνα

Η ισπανική κουζίνα διακρίνεται για τον μεσογειακό της χαρακτήρα, με έμφαση στα ψάρια και τα θαλασσινά και δημοφιλές πιάτο την περίφημη παέλια, γνωστή ανά τον κόσμο σε διάφορες παραλλαγές. Τα διάσημα «τάπας» κρατούν τα σκήπτρα στα «γρήγορα σνακ», έχοντας ως βάση το ψωμί και μια μεγάλη ποικιλία τυριών, αλλαντικών και λαχανικών να τα συνοδεύουν. Ελαιόλαδο, μπαχαρικά και μπόλικο σκόρδο συμπληρώνουν τα πιάτα, ενώ από τα διάσημα ισπανικά επιδόρπια ξεχωρίζουν η κρέμα καταλάνα, διάφορες πουτίγκες και λαχταριστά κέικ με μεγάλη ποικιλία γεμίσεων.

8. Μεξικάνικη κουζίνα

Και μόνο η σκέψη της μεξικάνικης κουζίνας σίγουρα οδηγεί πολλούς από εμάς σε ένα ποτήρι νερό! Πικάντικα πιάτα, με άφθονο τσίλι και μαύρα φασόλια μπορεί να σας κάνουν να ιδρώσετε λίγο, όμως σίγουρα θα σας μείνουν αξέχαστα. Η μεξικάνικη κουζίνα έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την κουζίνα του Τέξας αλλά και την ισπανική. Νάτσος, μπουρίτος και φαχίτας έχουν την τιμητική τους, συνοδευόμενα πάντα με μια τεκίλα. Ποικίλες γεύσεις και πολύχρωμες παρουσιάσεις είναι η βάση της μεξικάνικης κουζίνας, ενώ παράξενα ζώα αλλά και έντομα δεν λείπουν από το μενού.

7. Λιβανέζικη κουζίνα

Η λιβανέζικη κουζίνα είναι το πραγματικά «πρόσωπο» της αραβικής μαγειρικής τέχνης. Το μυστικό της βρίσκεται στα φρέσκα φρούτα και στα λαχανικά, ενώ το κοτόπουλο και το άσπρο κρέας χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο από το κόκκινο κρέας. Τα περισσότερα πιάτα, μάλιστα, εξαρτώνται από την εποχή αλλά και από τη γεωγραφική τοποθεσία. Άφθονα μπαχαρικά, όπως το σκόρδο και άλλα βότανα, που συμπληρώνονται από ελαιόλαδο και χυμό λεμονιού, εξυψώνουν κάθε γευστική εμπειρία! Κρέμα γάλακτος και άλλες λιπαρές ουσίες δεν χρησιμοποιούνται σε μεγάλες ποσότητες, ενώ οι πίτες αντικαθιστούν τις περισσότερες φορές το κουτάλι και το πιρούνι! Το Αράκ είναι το εθνικό ποτό των Λιβανέζων, ενώ ξεχωρίζουν τα παγωτά τους που συνοδεύουν εξαιρετικά τα σιροπιαστά γλυκά.

6. Κινεζική κουζίνα

Σχεδόν το 33% του παγκόσμιου πληθυσμού προτιμά την κινεζική κουζίνα, καθώς προσφέρει ένα πλούσιο, νόστιμο και οικονομικό γεύμα. Καθώς η Κίνα είναι μια πολύ μεγάλη χώρα, κάθε περιοχή έχει τις δικές της μοναδικές γεύσεις. Από ένα μπολ ρύζι, που αποτελεί βασικό είδος διατροφής και πηγαίνει με σχεδόν τα πάντα, μέχρι σούπες, γλυκόξινο χοιρινό ή κοτόπουλο, θαλασσινά, κρέας και ζυμαρικά, όλα κάνουν την εμφάνισή τους σε ένα κινεζικό γεύμα. Το μυστικό, εκτός από τις συνοδευτικές σάλτσες, ο καλός τεμαχισμός των υλικών έτσι ώστε να μην απαιτούνται μαχαιροπίρουνα. Το τσάι αλλά και το τηγανιτό παγωτό συμπληρώνουν μια κατά τα άλλα ολοκληρωμένη γευστική εμπειρία.

5. Ιαπωνική κουζίνα

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση ότι η ιαπωνική κουζίνα δεν είναι τίποτα άλλο από σούσι και σασίμι, θα εκπλαγείτε ευχάριστα από το σύνολο των πιάτων που θα δείτε στο τραπέζι. Τα ψάρια και τα θαλασσινά έχουν την τιμητική τους, ενώ το κρέας χρησιμοποιείται σαφώς λιγότερο. Φασόλια σόγιας, άσπρο ρύζι στον ατμό και φύκια βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γεύμα, ενώ η μεγάλη αγάπη των Ιαπώνων στα τουρσιά και στα μανιτάρια δεν αφήνει και πολλά περιθώρια επιλογών στα συνοδευτικά των κυρίως πιάτων. Το ψωμί κερδίζει ολοένα και περισσότερο σε δημοτικότητα, ενώ η πιπερόριζα, το ξίδι ρυζιού και η σάλτσα σόγιας δανείζουν τις ιδιαίτερες γεύσεις τους στην ιαπωνική κουζίνα.

4. Ινδική κουζίνα

Ίσως η πιο παρεξηγημένη κουζίνα στον κόσμο, απόλυτα συνυφασμένη με το κάρι, τα μπαχαρικά και το τσίλι, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια επιλογών. Ψητό κοτόπουλο ή κρέας, φακές, λάχανο, πατάτες και μπάμιες είναι τα υλικά που περιλαμβάνονται στα πιο συνηθισμένα ινδικά πιάτα, ενώ τα βότανα, τα κρεμμύδια, το σκόρδο και η μουστάρδα αποτελούν τα βασικά συστατικά που χρησιμοποιούνται για τον αρωματισμό τους. Οι πίτες βρίσκονται στην κορυφή των προτιμήσεων, ενώ ένα παχύρρευστο ποτό με βάση το γιαούρτι είναι το ιδανικό χωνευτικό μετά από ένα πικάντικο γεύμα.

3. Ταϊλανδέζικη κουζίνα

Αν έχετε στο μυαλό σας πιάτα όπου οι γεύσεις μεταφέρονται από το γλυκό στο αλμυρό και αντίστροφα, με έντονες νότες πικρίλας στο τέλος, τότε η ταϊλανδέζικη κουζίνα σάς ταιριάζει απόλυτα, καθώς καταφέρνει να ισορροπήσει όλα τα γούστα σε ένα πιάτο! Οι Ταϊλανδοί προτιμούν τα ελαφριά γεύματα με έμφαση στο άρωμα. Τσίλι, λεμόνια, γάλα καρύδας, ανανάς, ρύζι και ψάρια αποτελούν τα βασικά υλικά των πιάτων, με τα μπαχαρικά να διαφοροποιούν κάθε φορά το τελικό αποτέλεσμα.

2. Γαλλική κουζίνα

Οι Γάλλοι είναι γνωστοί για τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους σε όλα τα επίπεδα. Έτσι και η κουζίνα είναι γι’ αυτούς μια υψηλή μορφή τέχνης. Τυριά και κόκκινο κρασί δανείζουν τις εξωτικές γεύσεις τους στην πλειοψηφία των πιάτων, με το βούτυρο να είναι ένα από τα βασικά συστατικά για τη δημιουργία πλούσιων σαλτσών άλλα και ορεκτικών. Η γαλλική κουζίνα έχει ως στόχο να προσφέρει υψηλής ποιότητας πιάτα, δίνοντας λιγότερη έμφαση στην ποσότητα του φαγητού. Έτσι πλήρη σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα, φρέσκα φρούτα και λαχανικά σε συνδυασμό με μικρή ποσότητα κρέατος ή πουλερικών είναι το κυρίως θέμα των γαλλικών συνταγών. Το σκόρδο, οι ντομάτες, το ελαιόλαδο και τα βότανα «επαινούν» την ήδη τέλεια γραμμή του μαγειρέματος.

1. Ιταλική κουζίνα

Όχι, δεν είναι η πίτσα αυτή που φέρνει την ιταλική κουζίνα πρώτη στη λίστα των διεθνών προτιμήσεων! Η ιταλική κουζίνα είναι διάσημη για τα αναρίθμητα είδη τυριών και αλλαντικών που διαθέτει, τα οποία σε συνδυασμό με τα φρέσκα λαχανικά, το ελαιόλαδο, τα αρωματικά βότανα και τα αξεπέραστα ζυμαρικά δημιουργούν μακαρονάδες που μένουν αξέχαστες! Μεγάλη ποικιλία ειδών, λαζάνια, ραβιόλια ή τορτελίνια, σπαγκέτι, κανελόνια ή χυλοπίτες συνθέτουν κρύα ή ζεστά πιάτα με αξιώσεις, ικανά να μαγέψουν και τον πλέον απαιτητικό ουρανίσκο! Για το τέλος, ένας αρωματικός εσπρέσο και μια μπάλα παρφέ παγωτό ολοκληρώνουν την εμπειρία της ιταλικής κουζίνας.

Πηγή: http://www.planitikos.gr/2012/06/blog-post_631http://www.planitikos.gr/2012/06/blog-post_6318.html8.html

Η διατροφή σε άλλες χώρες!

Γράφει: Σαμαρά Ράνια, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, B.Sc.

Δείγμα κινέζικης κουζίνας.

Κάθε λαός ανά τον κόσμο διακρίνεται από μία διαφορετικότητα που τον χαρακτηρίζει. Η διαφορά αυτή μπορεί να οφείλεται σε θέματα θρησκείας, κουλτούρας, μουσικής, νοοτροπίας, αλλά και διατροφής. Ωστόσο, οι παράγοντες αυτοί μπορεί να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου κυριαρχεί η Μεσογειακή διατροφή, με εξαίρεση τις περιόδους νηστείας, υπάρχουν πολλοί λαοί στους οποίους κάποιες τροφές είναι απαγορευμένες. Είναι όμως πολύ πιθανό να υπάρχουν και ομοιότητες.

Η πράσινη μπανάνα είναι βασικό είδος τροφής.

Αναλυτικότερα, η παραδοσιακή αφρικανική κουζίνα, χαρακτηρίζεται από αμυλούχες τροφές συνοδευόμενες από σούπες που περιέχουν κρέας ή/και λαχανικά, ενώ σε κάθε αφρικάνικη τοποθεσία υπάρχουν πολυάριθμα φρούτα και λαχανικά, τα οποία χρησιμοποιούνται ως τρόφιμα. Ας μην παραληφθεί όμως το γεγονός ότι η Αφρική είναι μεγάλη ήπειρος και κάθε της τοποθεσία μπορεί να ακολουθεί άλλες συνήθειες όσον αφορά στις διατροφικές προτιμήσεις. Για παράδειγμα, ενώ οι χώρες που βρίσκονται κοντά στη Μεσόγειο συμπίπτουν διατροφικά με την ελληνική κουζίνα, η ανατολική Αφρική είναι διακριτική όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος, αφού τα βοοειδή και τα αιγοπρόβατα θεωρούνται ως μορφή νομίσματος, με αποτέλεσμα την αποφυγή κατανάλωσής τους ως τρόφιμα.

Ιαπωνική κουζίνα.

Πηγαίνοντας ανατολικά συναντώνται η Κίνα και η Ιαπωνία. Οι Κινέζοι είναι πιθανόν να είναι ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν εφηύρε καμία θρησκεία. Σε αντίθεση με τους Εβραίους που δεν καταναλώνουν χοιρινό και τους Ινδουιστές που δεν τρώνε βοδινό, οι Κινέζοι και οι Γιαπωνέζοι δεν έχουν κάποια απαγορευμένη τροφή. Αντιθέτως, απολαμβάνουν την κουζίνα με την μεγαλύτερη ποικιλία ανά τον κόσμο. Εκτός από λαχανικά, ρύζι και ζυμαρικά, τρώνε επίσης σκύλους, γάτες, φίδια, έντομα, αρουραίους, ακόμα και χελιδονόσουπα.

Η τουρκική κουζίνα φημίζεται για τα μπαχαρικά της.

Όσον αφορά στη γειτονική Τουρκία, οι ομοιότητες στη διατροφική κουλτούρα είναι εμφανείς. Πολλά από τα φαγητά της, έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική κουζίνα, όπως τα πολίτικα σουτζουκάκια, τα ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα, το εκμέκ κανταϊφι και άλλα, ενώ η διαφορά των δύο χωρών, διακρίνεται στη χρήση μπαχαρικών και βοτάνων, κάνοντας την τούρκικη κουζίνα ελαφρώς “βαριά” για τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων.

Γερμανική κουζίνα.

Η διατροφή στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στις χώρες Γερμανία-Αυστρία δε διαφέρει πολύ σε σύγκριση με τη μεσογειακή, εφόσον η κατανάλωση κρέατος, λαχανικών, γαλακτοκομικών και ψωμιού-δημητριακών είναι το ίδιο διαδεδομένη. Η μόνη ουσιαστική διαφορά διακρίνεται στην κατανάλωση φρέσκων  φρούτων, τα οποία σπανίζουν και λόγω αυτού είναι αυξημένη η κατανάλωση μαρμελάδας, κομπόστας και ζελέ, διαφόρων ειδών. Αξίζει να σημειωθεί, ότι όσον αφορά στα τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης , τα προϊόντα του κρέατος, όπως λουκάνικα και σαλάμια βρίσκονται σε τεράστια ποικιλία και καταναλώνονται ευρέως.

Ρώσικη κουζίνα.

Στην παγωμένη Ρωσία το χοιρινό κρέας αποτελεί κύριο συστατικό πολλών πιάτων. Η αυξημένη κατανάλωση είναι πιθανό να οφείλεται στις χαμηλές θερμοκρασίες και τα λιπαρά που περιέχονται στο κρέας, τα οποία βοηθούν στην αντιμετώπιση του ψύχους, σε συνδυασμό πάντα με την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ. Ωστόσο, η κατανάλωση των λαχανικών είναι χαμηλή, συνοδεύοντας μόνο τα γεύματα που αποτελούνται από χοιρινό κρέας, χωρίς την προσθήκη σαλάτας.

Νορβηγική κουζίνα.

Σε ακόμη μία από τις “χώρες του ψύχους”, την Νορβηγία, παρατηρείται αυξημένη κατανάλωση ζωϊκών προϊόντων, όπως ψάρια και γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και σε ασβέστιο. Τα παραδοσιακά κρέατα είναι συχνά βασισμένα περισσότερο σε ζώα δασών και βουνών, από ότι στα βοοειδή. Ωστόσο κάποιες εμπορικές πόλεις βασίζονται και σε προϊόντα, όπως ελαιόλαδο και λιαστές ντομάτες. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα φρούτα, όπως μούρα, φράουλες και μήλα, χρησιμοποιούνται σε μεγάλη ποικιλία πιάτων και επιδορπίων.

Αγγλικό πρωινό.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι διατροφικές συνήθειες είναι τελείως διαφορετικές από της χώρας μας. Η αγγλική φιλοσοφία είναι απλά να υπάρχει κάτι στο στομάχι, με αποτέλεσμα την πληθώρα κατανάλωσης πρόχειρου φαγητού κατά τη διάρκεια της ημέρας, με εξαίρεση το πρωινό, το οποίο θεωρείται πλήρες γεύμα και συνήθως περιλαμβάνει τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης, αυγά ή μπέικον, καφέ ή τσάι και φρυγανιές. Ωστόσο, τα φρούτα και τα λαχανικά, σπάνια συμπεριλαμβάνονται στα γεύματα των Άγγλων.

Χαρακτηριστικό πιάτο της γαλλικής κουζίνας.

Στη διπλανή χώρα, την Γαλλία, οι διατροφικές συνήθειες είναι περισσότερο επιλεκτικές, ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ωραιοποίηση της εμφάνισης κάθε γεύματος. Οι Γάλλοι, συνηθίζουν να καταναλώνουν όλα τα είδη των τροφίμων, συνήθεια που ομοιάζει με την ελληνική κουζίνα. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι συνήθως τα περισσότερα φαγητά που παρασκευάζονται, συνοδεύονται από κάποιο είδος σάλτσας, ενώ το κρασί κατά τη διάρκεια του φαγητού και το φρούτο ως επιδόρπιο, αναφέρονται ως οι αγαπημένες συνήθειες των Γάλλων.

Το πρόχειρο φαγητό χαρακτηρίζει τους Αμερικάνους.

Όσον αφορά τη μεγάλη σε έκταση και πληθυσμό, Αμερική, τα δεδομένα για τις διατροφικές συνήθειες των Αμερικάνων είναι ευρέως γνωστά. Μεγάλες ποσότητες πρόχειρου φαγητού, εμπλουτισμένες με πολλά λιπαρά και αμφιβόλου ποιότητας τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της αμερικάνικης διατροφικής κουλτούρας. Όμως, οι νότιες χώρες των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως το Μεξικό, έχουν άλλη διατροφική νοοτροπία. Αυτή έγκειται σε μεγαλή ποικιλία τροφίμων, ζωϊκών, φυτικών, αμυλούχων και λαχανικών, με κύριο χαρακτηριστικό τα βότανα που προσδίδουν καυτερές ιδιότητες στα γεύματά τους.

Μεξικάνικα burrito.

Κλείνοντας, αξίζει να αναφερθεί ότι οι διαφορές ή οι ομοιότητες που παρατηρούνται στη διατροφή όλων των λαών, είναι πολλές και οφείλονται είτε σε διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις, είτε σε διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία. Ωστόσο λόγω του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης, έχει παρουσιαστεί η δυνατότητα γνωριμίας με όλες τις γεύσεις του κόσμου, εφόσον αυτό είναι θεμιτό.

Πηγή: http://www.genenutrition.gr/index.php/diatrofi-tropos-zois/dietdifferencesnations.html 

SCHOOL LUNCH AROUND THE WORLD

Στο επόμενο στάδιο μελετήσαμε τη διατροφή σε άλλους πολιτισμούς!!!