Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ...

Οι αρχαίοι Έλληνες καλλιεργούσαν αγρούς και ασχολούνταν με την κτηνοτροφία. Καλλιεργούσαν δημητριακά,ελιές και αμπέλια. Ακόμα, κυνηγούσαν και ψάρευαν. Οι δούλοι αναλάμβαναν την προετοιμασία των γευμάτων. Οι γυναίκες φρόντιζαν να υπάρχει σωστός συνδυασμός γεύσεων. Ξυπνούσαν με την ανατολή του ήλιου και ξεκινούσαν τις καθημερινές τους ασχολίες.

Πριν ξεκινήσουν έτρωγαν το πρώτο τους γεύμα που ονομαζόταν "ακράτισμα". Ήταν ψωμί σε ανέρωτο κρασί. Το ψωμί αυτό το έφτιαχναν από κριθάρι οι φτωχοί και από σιτάρι οι πλούσιοι. Άλλες συνηθισμένες πρωινές τροφές ήταν τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και άλλοι ξηροί καρποί. Το συνηθισμένο τους πρωινό ρόφημα ήταν ο "κυκεών", που ήταν μείγμα κρασιού, τριμμένου τυριού και κριθάλευρου. Άλλο αγαπημένο τους ρόφημα ήταν ένα είδος υδρόμελου που το παρασκεύαζαν με χλιαρό νερό και μέλι. 
Πριν το μεσημέρι έτρωγαν ένα απλό και γρήγορο γεύμα το "άριστον". Απαρτίζονταν από ψάρι, όσπρια ή έναν εύκολο και απλό συνδυασμό τροφών όπως ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Τα αυγά τα έτρωγαν μελάτα ή σφικτά.

Πριν από το βραδινό έτρωγαν κάτι στα γρήγορα. Αυτό ονομαζόταν "εσπέρισμα".

Βασικό γεύμα τους ήταν το βραδινό, "δείπνον" και το είχαν συνδυάσει με το συμπόσιο και την φιλική συντροφιά. Στην αρχή του γεύματος σέρβιραν ψάρια και πουλερικά. Τα χορταρικά τα σέρβιραν με μια σάλτσα από λάδι, ξύδι και μέλι. Το κρασί το έπιναν μετά το φαγητό Ήταν αραιωμένο με νερό για να έχουν καθαρό μυαλό στην διάρκεια των συζητήσεων Έτρωγαν σχετικά λίγο κρέας και πολλά σκόρδα και τυρί. Το κρέας ήταν ακριβό γι' αυτό σπάνια το έτρωγαν και αυτό ήταν κυρίως από κρέας πουλερικών, γουρουνόπουλα και κυνήγι.

Το δείπνο τελείωνε με το επιδόρπιο που ήταν γνωστό και σαν "τράγημα". Αποτελούνταν από φρέσκα ή ξερά φρούτα, γλυκά, μέλι και καρύδια και αλμυρές πίτες που τις έφτιαχναν με μέλι, τυρί και λάδι. Η πιο ονομαστή πίτα ήταν ο "μυτλωτός" που ήταν πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκόρδο.

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν πιρούνια γι' αυτό έκοβαν το κρέας σε μικρά κομμάτια και το έπιαναν με το χέρι. Ωστόσο χρησιμοποιούσαν οβελούς (σούβλες) και κρέας με δύο ή τρία στελέχη. Χρησιμοποιούσαν κουτάλια, αλλά μερικές φορές και την κόρα του ψωμιού για κουτάλι.

Υπήρχαν αρκετές διαφορές στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων από πόλη σε πόλη.

Ενώ οι Αθηναίοι έτρωγαν στα σπίτια τους ή έκαναν συμπόσια, οι Σπαρτιάτες έτρωγαν όλοι μαζί σε κοινά συσσίτια.

Επίσης οι Σπαρτιάτες έτρωγαν τον "μέλανα ζωμό" και ήταν λιτοδίαιτοι.


Η τροφή των αρχαίων περιελάμβανε τις τροφές που απεικονίζει ο παρακάτω εννοιολογικός χάρτης!



Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ

Μελετήσαμε τη διατροφή των Βυζαντινών μια που το μάθημα της ιστορίας μας φέτος έχει να κάνει με το Βυζάντιο!




Με έκπληξη είδαμε πως οι Βυζαντινοί δεν έτρωγαν πρωινό! Βασικά προϊόντα που είχαν και οι πλούσιοι και οι φτωχοί ήταν το σιτάρι, το λάδι και το κρασί!

Η οικογένεια της βυζαντινής περιόδου, όταν καθόταν για φαγητό γύρω από το στρωμένο με το μενσάλι τραπέζι, είχε μπροστά της διάφορα σκεύη για τις τροφές και τα ποτά. Γύρω γύρω, στα πόδια των συνδαιτημόνων, ακουμπούσε το μανδήλι, ένα ενιαίο και μακρύ ύφασμα που χρησίμευε για το σκούπισμα των χεριών.
Στη διατροφή των Βυζαντινών βασικό ρόλο είχαν το ψωμί, τα λαχανικά, τα όσπρια και τα δημητριακά, που τα μαγείρευαν με διάφορους τρόπους. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος μαγειρείας ήταν το βράσιμο, όπως ειρωνικά μας αφήνει να καταλάβουμε και η βυζαντινή παροιμία "αργώ μαγείρω πάντα έκζεστα", δηλαδή "ο τεμπέλης μάγειρας όλα τα μαγειρεύει βραστά".
Οι Βυζαντινοί έτρωγαν επίσης πουλερικά, που υπήρχαν σχεδόν σε κάθε σπίτι, καθώς και αυγά, με τα οποία έφτιαχναν τα περίφημα σφουγγάτα, τις γνωστές μας ομελέτες, που αναφέρονται και από τον Θεόδωρο Πρόδρομο. Από το γάλα έφτιαχναν τυριά όπως το ανθότυρο, το βλάχικο και το κεφαλίτζιν.
Κρέας εξασφάλιζαν και με το κυνήγι, αγαπημένη απασχόληση των ανδρών που τους παρείχε συνάμα ευκαιρίες για προσωπική διάκριση. Κυνηγούσαν με σκυλιά και γεράκια. Δεν περιφρονούσαν όμως και άλλες μεθόδους όπως τις παγίδες, τα δίχτυα και τις ιξόβεργες.
Τα μεγαλύτερα ζώα αποτελούσαν ακριβότερη και λιγότερο διαδεδομένη τροφή. Τα χοιροσφάγια, που γίνονταν κάθε χειμώνα, προμήθευαν την οικογένεια με τα λουκάνικα, τα παστά και το μαγειρικό λίπος όλης της χρονιάς. Το αρνί ήταν προσιτό μόνο στα πιο ευκατάστατα νοικοκυριά. Σπανιότερα έτρωγαν οι Βυζαντινοί τα βοοειδή, μια και τα χρησιμοποιούσαν κυρίως για την καλλιέργεια των χωραφιών. Αγαπούσαν επίσης τα κάθε λογής ψάρια, φρέσκα ή παστά, και τα θαλασσινά.
Τα διάφορα κρασιά, για τα οποία φημιζόταν η Μακεδονία, καθώς και τα φρούτα, συνόδευαν τα τραπεζώματά τους μαζί με μελωμένα και σιροπιαστά γλυκά.
Τα γεύματα μπορούσαν να είναι απλά αλλά και εξαιρετικά πολύπλοκα και πλούσια, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση κάθε οικογένειας. Εξάλλου, όπως και οι ίδιοι έλεγαν, καταλαβαίνει κανείς "από του γεύματος τον πίθον".

Πηγή: http://www.imma.edu.gr/macher/hm/hm_main.php?el/D2.7.html

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Οι πιο δημοφιλείς κουζίνες διεθνώς!

10. Ελληνική κουζίνα
Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν πέντε γεύματα κάθε μέρα, επιτυγχάνοντας μια τέλεια ισορροπία μεταξύ των κρεάτων και των λαχανικών στα πιάτα τους, γεγονός που αποδεικνύεται στις μέρες μας υγιεινό και αναζωογονητικό. Η μείωση των καρδιακών παθήσεων συνδέεται με την πρόσληψη αυτών των τροφών, ενώ το ελληνικό ελαιόλαδο βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων παγκοσμίως ως βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής. Επιπλέον, φρέσκα λαχανικά και φρούτα, όσπρια, γαλακτοκομικά και ψάρια συνθέτουν μια μεγάλη ποικιλία μεζέδων που πραγματικά κάνουν την ελληνική κουζίνα ασυναγώνιστη παγκοσμίως, με την κλασική «χωριάτικη σαλάτα» να κατέχει τα πρωτεία στα μεγαλύτερα εστιατόρια του κόσμου!

9. Ισπανική κουζίνα
Η ισπανική κουζίνα διακρίνεται για τον μεσογειακό της χαρακτήρα, με έμφαση στα ψάρια και τα θαλασσινά και δημοφιλές πιάτο την περίφημη παέλια, γνωστή ανά τον κόσμο σε διάφορες παραλλαγές. Τα διάσημα «τάπας» κρατούν τα σκήπτρα στα «γρήγορα σνακ», έχοντας ως βάση το ψωμί και μια μεγάλη ποικιλία τυριών, αλλαντικών και λαχανικών να τα συνοδεύουν. Ελαιόλαδο, μπαχαρικά και μπόλικο σκόρδο συμπληρώνουν τα πιάτα, ενώ από τα διάσημα ισπανικά επιδόρπια ξεχωρίζουν η κρέμα καταλάνα, διάφορες πουτίγκες και λαχταριστά κέικ με μεγάλη ποικιλία γεμίσεων.

8. Μεξικάνικη κουζίνα
Και μόνο η σκέψη της μεξικάνικης κουζίνας σίγουρα οδηγεί πολλούς από εμάς σε ένα ποτήρι νερό! Πικάντικα πιάτα, με άφθονο τσίλι και μαύρα φασόλια μπορεί να σας κάνουν να ιδρώσετε λίγο, όμως σίγουρα θα σας μείνουν αξέχαστα. Η μεξικάνικη κουζίνα έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την κουζίνα του Τέξας αλλά και την ισπανική. Νάτσος, μπουρίτος και φαχίτας έχουν την τιμητική τους, συνοδευόμενα πάντα με μια τεκίλα. Ποικίλες γεύσεις και πολύχρωμες παρουσιάσεις είναι η βάση της μεξικάνικης κουζίνας, ενώ παράξενα ζώα αλλά και έντομα δεν λείπουν από το μενού.

7. Λιβανέζικη κουζίνα
Η λιβανέζικη κουζίνα είναι το πραγματικά «πρόσωπο» της αραβικής μαγειρικής τέχνης. Το μυστικό της βρίσκεται στα φρέσκα φρούτα και στα λαχανικά, ενώ το κοτόπουλο και το άσπρο κρέας χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο από το κόκκινο κρέας. Τα περισσότερα πιάτα, μάλιστα, εξαρτώνται από την εποχή αλλά και από τη γεωγραφική τοποθεσία. Άφθονα μπαχαρικά, όπως το σκόρδο και άλλα βότανα, που συμπληρώνονται από ελαιόλαδο και χυμό λεμονιού, εξυψώνουν κάθε γευστική εμπειρία! Κρέμα γάλακτος και άλλες λιπαρές ουσίες δεν χρησιμοποιούνται σε μεγάλες ποσότητες, ενώ οι πίτες αντικαθιστούν τις περισσότερες φορές το κουτάλι και το πιρούνι! Το Αράκ είναι το εθνικό ποτό των Λιβανέζων, ενώ ξεχωρίζουν τα παγωτά τους που συνοδεύουν εξαιρετικά τα σιροπιαστά γλυκά.

6. Κινεζική κουζίνα
Σχεδόν το 33% του παγκόσμιου πληθυσμού προτιμά την κινεζική κουζίνα, καθώς προσφέρει ένα πλούσιο, νόστιμο και οικονομικό γεύμα. Καθώς η Κίνα είναι μια πολύ μεγάλη χώρα, κάθε περιοχή έχει τις δικές της μοναδικές γεύσεις. Από ένα μπολ ρύζι, που αποτελεί βασικό είδος διατροφής και πηγαίνει με σχεδόν τα πάντα, μέχρι σούπες, γλυκόξινο χοιρινό ή κοτόπουλο, θαλασσινά, κρέας και ζυμαρικά, όλα κάνουν την εμφάνισή τους σε ένα κινεζικό γεύμα. Το μυστικό, εκτός από τις συνοδευτικές σάλτσες, ο καλός τεμαχισμός των υλικών έτσι ώστε να μην απαιτούνται μαχαιροπίρουνα. Το τσάι αλλά και το τηγανιτό παγωτό συμπληρώνουν μια κατά τα άλλα ολοκληρωμένη γευστική εμπειρία.

5. Ιαπωνική κουζίνα
Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση ότι η ιαπωνική κουζίνα δεν είναι τίποτα άλλο από σούσι και σασίμι, θα εκπλαγείτε ευχάριστα από το σύνολο των πιάτων που θα δείτε στο τραπέζι. Τα ψάρια και τα θαλασσινά έχουν την τιμητική τους, ενώ το κρέας χρησιμοποιείται σαφώς λιγότερο. Φασόλια σόγιας, άσπρο ρύζι στον ατμό και φύκια βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γεύμα, ενώ η μεγάλη αγάπη των Ιαπώνων στα τουρσιά και στα μανιτάρια δεν αφήνει και πολλά περιθώρια επιλογών στα συνοδευτικά των κυρίως πιάτων. Το ψωμί κερδίζει ολοένα και περισσότερο σε δημοτικότητα, ενώ η πιπερόριζα, το ξίδι ρυζιού και η σάλτσα σόγιας δανείζουν τις ιδιαίτερες γεύσεις τους στην ιαπωνική κουζίνα.

4. Ινδική κουζίνα
Ίσως η πιο παρεξηγημένη κουζίνα στον κόσμο, απόλυτα συνυφασμένη με το κάρι, τα μπαχαρικά και το τσίλι, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια επιλογών. Ψητό κοτόπουλο ή κρέας, φακές, λάχανο, πατάτες και μπάμιες είναι τα υλικά που περιλαμβάνονται στα πιο συνηθισμένα ινδικά πιάτα, ενώ τα βότανα, τα κρεμμύδια, το σκόρδο και η μουστάρδα αποτελούν τα βασικά συστατικά που χρησιμοποιούνται για τον αρωματισμό τους. Οι πίτες βρίσκονται στην κορυφή των προτιμήσεων, ενώ ένα παχύρρευστο ποτό με βάση το γιαούρτι είναι το ιδανικό χωνευτικό μετά από ένα πικάντικο γεύμα.

3. Ταϊλανδέζικη κουζίνα
Αν έχετε στο μυαλό σας πιάτα όπου οι γεύσεις μεταφέρονται από το γλυκό στο αλμυρό και αντίστροφα, με έντονες νότες πικρίλας στο τέλος, τότε η ταϊλανδέζικη κουζίνα σάς ταιριάζει απόλυτα, καθώς καταφέρνει να ισορροπήσει όλα τα γούστα σε ένα πιάτο! Οι Ταϊλανδοί προτιμούν τα ελαφριά γεύματα με έμφαση στο άρωμα. Τσίλι, λεμόνια, γάλα καρύδας, ανανάς, ρύζι και ψάρια αποτελούν τα βασικά υλικά των πιάτων, με τα μπαχαρικά να διαφοροποιούν κάθε φορά το τελικό αποτέλεσμα.

2. Γαλλική κουζίνα
Οι Γάλλοι είναι γνωστοί για τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους σε όλα τα επίπεδα. Έτσι και η κουζίνα είναι γι’ αυτούς μια υψηλή μορφή τέχνης. Τυριά και κόκκινο κρασί δανείζουν τις εξωτικές γεύσεις τους στην πλειοψηφία των πιάτων, με το βούτυρο να είναι ένα από τα βασικά συστατικά για τη δημιουργία πλούσιων σαλτσών άλλα και ορεκτικών. Η γαλλική κουζίνα έχει ως στόχο να προσφέρει υψηλής ποιότητας πιάτα, δίνοντας λιγότερη έμφαση στην ποσότητα του φαγητού. Έτσι πλήρη σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα, φρέσκα φρούτα και λαχανικά σε συνδυασμό με μικρή ποσότητα κρέατος ή πουλερικών είναι το κυρίως θέμα των γαλλικών συνταγών. Το σκόρδο, οι ντομάτες, το ελαιόλαδο και τα βότανα «επαινούν» την ήδη τέλεια γραμμή του μαγειρέματος.

1. Ιταλική κουζίνα
Όχι, δεν είναι η πίτσα αυτή που φέρνει την ιταλική κουζίνα πρώτη στη λίστα των διεθνών προτιμήσεων! Η ιταλική κουζίνα είναι διάσημη για τα αναρίθμητα είδη τυριών και αλλαντικών που διαθέτει, τα οποία σε συνδυασμό με τα φρέσκα λαχανικά, το ελαιόλαδο, τα αρωματικά βότανα και τα αξεπέραστα ζυμαρικά δημιουργούν μακαρονάδες που μένουν αξέχαστες! Μεγάλη ποικιλία ειδών, λαζάνια, ραβιόλια ή τορτελίνια, σπαγκέτι, κανελόνια ή χυλοπίτες συνθέτουν κρύα ή ζεστά πιάτα με αξιώσεις, ικανά να μαγέψουν και τον πλέον απαιτητικό ουρανίσκο! Για το τέλος, ένας αρωματικός εσπρέσο και μια μπάλα παρφέ παγωτό ολοκληρώνουν την εμπειρία της ιταλικής κουζίνας.

Η διατροφή σε άλλες χώρες!

Γράφει: Σαμαρά Ράνια, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, B.Sc.

Δείγμα κινέζικης κουζίνας.
Κάθε λαός ανά τον κόσμο διακρίνεται από μία διαφορετικότητα που τον χαρακτηρίζει. Η διαφορά αυτή μπορεί να οφείλεται σε θέματα θρησκείας, κουλτούρας, μουσικής, νοοτροπίας, αλλά και διατροφής. Ωστόσο, οι παράγοντες αυτοί μπορεί να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου κυριαρχεί η Μεσογειακή διατροφή, με εξαίρεση τις περιόδους νηστείας, υπάρχουν πολλοί λαοί στους οποίους κάποιες τροφές είναι απαγορευμένες. Είναι όμως πολύ πιθανό να υπάρχουν και ομοιότητες.
Η πράσινη μπανάνα είναι βασικό είδος τροφής.

Αναλυτικότερα, η παραδοσιακή αφρικανική κουζίνα, χαρακτηρίζεται από αμυλούχες τροφές συνοδευόμενες από σούπες που περιέχουν κρέας ή/και λαχανικά, ενώ σε κάθε αφρικάνικη τοποθεσία υπάρχουν πολυάριθμα φρούτα και λαχανικά, τα οποία χρησιμοποιούνται ως τρόφιμα. Ας μην παραληφθεί όμως το γεγονός ότι η Αφρική είναι μεγάλη ήπειρος και κάθε της τοποθεσία μπορεί να ακολουθεί άλλες συνήθειες όσον αφορά στις διατροφικές προτιμήσεις. Για παράδειγμα, ενώ οι χώρες που βρίσκονται κοντά στη Μεσόγειο συμπίπτουν διατροφικά με την ελληνική κουζίνα, η ανατολική Αφρική είναι διακριτική όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος, αφού τα βοοειδή και τα αιγοπρόβατα θεωρούνται ως μορφή νομίσματος, με αποτέλεσμα την αποφυγή κατανάλωσής τους ως τρόφιμα.

Ιαπωνική κουζίνα.
Πηγαίνοντας ανατολικά συναντώνται η Κίνα και η Ιαπωνία. Οι Κινέζοι είναι πιθανόν να είναι ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν εφηύρε καμία θρησκεία. Σε αντίθεση με τους Εβραίους που δεν καταναλώνουν χοιρινό και τους Ινδουιστές που δεν τρώνε βοδινό, οι Κινέζοι και οι Γιαπωνέζοι δεν έχουν κάποια απαγορευμένη τροφή. Αντιθέτως, απολαμβάνουν την κουζίνα με την μεγαλύτερη ποικιλία ανά τον κόσμο. Εκτός από λαχανικά, ρύζι και ζυμαρικά, τρώνε επίσης σκύλους, γάτες, φίδια, έντομα, αρουραίους, ακόμα και χελιδονόσουπα.

Η τουρκική κουζίνα φημίζεται για τα μπαχαρικά της.
Όσον αφορά στη γειτονική Τουρκία, οι ομοιότητες στη διατροφική κουλτούρα είναι εμφανείς. Πολλά από τα φαγητά της, έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική κουζίνα, όπως τα πολίτικα σουτζουκάκια, τα ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα, το εκμέκ κανταϊφι και άλλα, ενώ η διαφορά των δύο χωρών, διακρίνεται στη χρήση μπαχαρικών και βοτάνων, κάνοντας την τούρκικη κουζίνα ελαφρώς “βαριά” για τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων.

Γερμανική κουζίνα.
Η διατροφή στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στις χώρες Γερμανία-Αυστρία δε διαφέρει πολύ σε σύγκριση με τη μεσογειακή, εφόσον η κατανάλωση κρέατος, λαχανικών, γαλακτοκομικών και ψωμιού-δημητριακών είναι το ίδιο διαδεδομένη. Η μόνη ουσιαστική διαφορά διακρίνεται στην κατανάλωση φρέσκων  φρούτων, τα οποία σπανίζουν και λόγω αυτού είναι αυξημένη η κατανάλωση μαρμελάδας, κομπόστας και ζελέ, διαφόρων ειδών. Αξίζει να σημειωθεί, ότι όσον αφορά στα τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης , τα προϊόντα του κρέατος, όπως λουκάνικα και σαλάμια βρίσκονται σε τεράστια ποικιλία και καταναλώνονται ευρέως.

Ρώσικη κουζίνα.
Στην παγωμένη Ρωσία το χοιρινό κρέας αποτελεί κύριο συστατικό πολλών πιάτων. Η αυξημένη κατανάλωση είναι πιθανό να οφείλεται στις χαμηλές θερμοκρασίες και τα λιπαρά που περιέχονται στο κρέας, τα οποία βοηθούν στην αντιμετώπιση του ψύχους, σε συνδυασμό πάντα με την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ. Ωστόσο, η κατανάλωση των λαχανικών είναι χαμηλή, συνοδεύοντας μόνο τα γεύματα που αποτελούνται από χοιρινό κρέας, χωρίς την προσθήκη σαλάτας.

Νορβηγική κουζίνα.
Σε ακόμη μία από τις “χώρες του ψύχους”, την Νορβηγία, παρατηρείται αυξημένη κατανάλωση ζωϊκών προϊόντων, όπως ψάρια και γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και σε ασβέστιο. Τα παραδοσιακά κρέατα είναι συχνά βασισμένα περισσότερο σε ζώα δασών και βουνών, από ότι στα βοοειδή. Ωστόσο κάποιες εμπορικές πόλεις βασίζονται και σε προϊόντα, όπως ελαιόλαδο και λιαστές ντομάτες. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα φρούτα, όπως μούρα, φράουλες και μήλα, χρησιμοποιούνται σε μεγάλη ποικιλία πιάτων και επιδορπίων.

Αγγλικό πρωινό.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι διατροφικές συνήθειες είναι τελείως διαφορετικές από της χώρας μας. Η αγγλική φιλοσοφία είναι απλά να υπάρχει κάτι στο στομάχι, με αποτέλεσμα την πληθώρα κατανάλωσης πρόχειρου φαγητού κατά τη διάρκεια της ημέρας, με εξαίρεση το πρωινό, το οποίο θεωρείται πλήρες γεύμα και συνήθως περιλαμβάνει τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης, αυγά ή μπέικον, καφέ ή τσάι και φρυγανιές. Ωστόσο, τα φρούτα και τα λαχανικά, σπάνια συμπεριλαμβάνονται στα γεύματα των Άγγλων.

Χαρακτηριστικό πιάτο της γαλλικής κουζίνας.
Στη διπλανή χώρα, την Γαλλία, οι διατροφικές συνήθειες είναι περισσότερο επιλεκτικές, ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ωραιοποίηση της εμφάνισης κάθε γεύματος. Οι Γάλλοι, συνηθίζουν να καταναλώνουν όλα τα είδη των τροφίμων, συνήθεια που ομοιάζει με την ελληνική κουζίνα. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι συνήθως τα περισσότερα φαγητά που παρασκευάζονται, συνοδεύονται από κάποιο είδος σάλτσας, ενώ το κρασί κατά τη διάρκεια του φαγητού και το φρούτο ως επιδόρπιο, αναφέρονται ως οι αγαπημένες συνήθειες των Γάλλων.

Το πρόχειρο φαγητό χαρακτηρίζει τους Αμερικάνους.
Όσον αφορά τη μεγάλη σε έκταση και πληθυσμό, Αμερική, τα δεδομένα για τις διατροφικές συνήθειες των Αμερικάνων είναι ευρέως γνωστά. Μεγάλες ποσότητες πρόχειρου φαγητού, εμπλουτισμένες με πολλά λιπαρά και αμφιβόλου ποιότητας τρόφιμα ζωϊκής προέλευσης, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της αμερικάνικης διατροφικής κουλτούρας. Όμως, οι νότιες χώρες των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως το Μεξικό, έχουν άλλη διατροφική νοοτροπία. Αυτή έγκειται σε μεγαλή ποικιλία τροφίμων, ζωϊκών, φυτικών, αμυλούχων και λαχανικών, με κύριο χαρακτηριστικό τα βότανα που προσδίδουν καυτερές ιδιότητες στα γεύματά τους.
Μεξικάνικα burrito.

Κλείνοντας, αξίζει να αναφερθεί ότι οι διαφορές ή οι ομοιότητες που παρατηρούνται στη διατροφή όλων των λαών, είναι πολλές και οφείλονται είτε σε διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις, είτε σε διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία. Ωστόσο λόγω του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης, έχει παρουσιαστεί η δυνατότητα γνωριμίας με όλες τις γεύσεις του κόσμου, εφόσον αυτό είναι θεμιτό.


Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

ΤΕΛΟΣ Α' ΦΑΣΗΣ PROJECT - ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ (λέξεις-κλειδιά)

Κάπως έτσι τελείωσε δημιουργικά κaι εποικοδομητικά το πρώτο μέρος του project στο οποίο κύριες έννοιες αναδείχθηκαν:
  • χρήσιμες συμβουλές για σωστή διατροφή
  • άμυλο, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπη, βιταμίνες, ασβέστιο
  • ομάδες τροφίμων
  • μεσογειακή διατροφή
  • άσκηση
  • χρώμα & ιδιότητες φρούτων και λαχανικών

χρόνος υλοποίησης 3 εβδομάδες (2/0/02/15 έως 20/02/15)

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Υπάρχει άραγε σχέση ανάμεσα στο χρώμα και τις ιδιότητες που έχουν τα φρούτα και τα λαχανικά;

Αυτό ήταν ένα απ' τα θέματα που μας απασχόλησαν...και έτσι βρήκαμε τα εξής:



Χρώμα
Τροφή
Ουσία & δράση στον οργανισμό
 Κόκκινο
Τομάτες και τα προϊόντα τους, καρπούζι, φράουλες, μήλα, γκράνμπερι
Λυκοπένιο: ισχυρό αντιοξειδωτική ουσία που μας προστατεύει από τον καρκίνο
Πορτοκαλί
Καρότα, γλυκοπατάτες, μάνγκο, κολοκύθια, πιπεριές, βερίκοκα,  καλαμπόκι, πεπόνι
Α & Β Καροτένιο: προστατεύουν το καρδιαγγειακό μας, και το αναπνευστικό. Επίσης ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας
 Κίτρινο
Πορτοκάλια, λεμόνια, γκρέιπφρουτ, παπάγια, ροδάκινα
Βιταμίνη C και Φλαβονοειδή: αντικαρκινικές και αντιοξειδωτικές ουσίες 
 Πράσινο
Σπανάκι, λάχανο, μαρούλι, κκολοκυθάκι, μπρόκολο, φασολάκια πράσινα, λαχανάκια Βρυξελλών, ακτινίδιο 
Φολικό, ισοθειοκυανικό άλας, λουτεΐνη, ζεαξανθίνη, ισοφλαβανόλες: απαραίτητες ουσίες για υγιεί κύτταρα και γενετικό υλικό
 Λευκό
Σκόρδο, κρεμμύδι, σπαράγγια, φασόλια
Αλλισίνη και  κουερσιτίνη: μειώνουν την υψηλή πίεση και την χοληστερίνη
Μπλε
Σύκα, μούρα, σταφύλια, μελιτζάνα, μαύρα φασόλια, δαμάσκηνα
Ανθοκυανίνες: ενισχύουν   την μνήμη, προστατεύουν από πρόωρη γήρανση, είναι αντικαρκινικές, βοηθούν το καρδιαγγειακό
Μοβ
Σταφύλια, μούρα, δαμάσκηνα, ραντίτσιο
Ρεσβερατρόλη: αντικαρκινική και αντιοξειδωτική ουσία
Καφέ
Δημητριακά ολικής άλεσης, όσπρια
Φυτικές ίνες: Αντικαρκινικές ουσίες, βοηθούν στην καλή λειτουργία του εντέρου, μειώνουν την χοληστερίνη
Πηγή: http://www.flowmagazine.gr/article/view/Can_be_eaten_the_rainbow/category/quality_of_life

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Η σημασία του πρωινού, ο υπολογισμός των μερίδων και άλλες χρήσιμες συμβουλές!!!


Η σημασία του πρωινού
Ένα μόνο ποτήρι γάλα στο δρόμο για το σχολικό έχει συνήθως ως αποτέλεσμα τα παιδιά να γεμίζουν αργότερα το στομάχι τους με πατατάκια, γαριδάκια, κρουασάν, σοκολάτες και παγωτά, τροφές δηλαδή που απλώς χορταίνουν χωρίς να έχουν θρεπτική αξία. Αυτό που συνήθως ακολουθεί καθώς περνάνε οι ώρες είναι υπνηλία και εξάντληση. Αντίθετα, ένα πρωινό –που καλό είναι να το παίρνει μέχρι τις 9.30π.μ.– πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και μέταλλα προσφέρει σωματική, ψυχική και πνευματική ευεξία, ενώ επίσης βοηθάει στην κατανάλωση μικρότερης ποσότητας φαγητού το μεσημέρι. Τι χρειάζεται να περιλαμβάνει;
Ένα ποτήρι φρέσκο χυμό φρούτων. Ο καλύτερος συνδυασμός είναι από πορτοκάλι, μήλο, καρότο και ακτινίδιο. (Ο χυμός πορτοκαλιού πρέπει να αραιώνεται πάντοτε με δύο δάχτυλα νερό.)
Ένα μπολ με δημητριακά (σιτάρι, κουάκερ ή μούσλι, νιφάδες καλαμποκιού ή σιταριού) χωρίς ζάχαρη, στα οποία μπορείτε να προσθέσετε άψητους και ανάλατους ξηρούς καρπούς και φρέσκα ή ξερά φρούτα. Εναλλακτικά, αντικαταστήστε τα δημητριακά με 1-2 λεπτές φέτες ψωμιού ολικής άλεσης.
Ένα ποτήρι γάλα ή ένα γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά. Ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά και όσοι αθλούνται μπορούν να προσθέσουν 2-3 φορές την εβδομάδα και ένα αυγό μελάτο με μία φέτα ψωμί ολικής άλεσης.

Ποια είναι η σωστή ποσότητα
Ο κ. Ζουμπανέας προτείνει έναν εύκολο και πρακτικό τρόπο για να υπολογίζουμε τις μερίδες και τις ποσότητες του φαγητού με βάση τη σωματική μας διάπλαση. Με τη μέθοδο αυτή μπορείτε να βρίσκετε τις ιδανικές ποσότητες τόσο για το παιδί όσο και για εσάς μ’ έναν διασκεδαστικό τρόπο που μοιάζει με παιχνίδι:

Μερίδα κρέατος: Σχηματίζουμε έναν κύκλο ενώνοντας τους δείκτες και τους αντίχειρες των δύο χεριών. Ο κύκλος που σχηματίζεται (με πάχος όσο το πάχος του δείκτη μας) είναι περίπου όσο μια μέτρια μπριζόλα χωρίς το κόκαλο. Στον ίδιο όγκο χωράνε 2-3 μικρά μπιφτέκια, ένα μικρό ή ένα μεγάλο στήθος κοτόπουλου.

Μερίδα ψαριού: Μπορούμε να φάμε μεγαλύτερη ποσότητα, γιατί το ψάρι είναι λιγότερο λιπαρό από το κρέας. Για να υπολογίσουμε τη μερίδα, χρησιμοποιούμε τον μεγαλύτερο κύκλο που σχηματίζουν οι αντίχειρες με τους μέσους.

Μερίδα τυριού: Ενώνουμε δείκτη, μέσο και παράμεσο. Ο όγκος που δημιουργείται από τη βάση των δαχτύλων μέχρι την κορυφή τους αντιστοιχεί σε ένα κομμάτι τυρί φέτα, ενώ για πιο σκληρά τυριά, όπως η γραβιέρα ή το κεφαλοτύρι, υπολογίζουμε τη μερίδα με βάση τον όγκο που καταλαμβάνουν μόνο δύο δάχτυλα, ο μέσος και ο δείκτης.

Τι θα φάμε σήμερα;
Είναι εντελώς απαραίτητο να οργανώσετε το διαιτολόγιο της οικογένειάς σας έτσι ώστε να καλύπτει τις καθημερινές ανάγκες του οργανισμού του δικού σας και των παιδιών χωρίς να έχετε το άγχος του φαγητού. Για σίγουρα αποτελέσματα μπορείτε να ποντάρετε στη μεσογειακή διατροφή, για την οποία τόσος πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια. Η βάση της βρίσκεται στις παραδοσιακές κρητικές διατροφικές συνήθειες, που προσφέρουν μακροβιότητα και καλή ποιότητα ζωής, και περιλαμβάνουν καθημερινά άφθονα ακατέργαστα δημητριακά (ψωμί και παξιμάδια από κριθάρι και σιτάρι), μέλι, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, πολλά όσπρια, ελάχιστο κρέας, ανάλατους και άψητους ξηρούς καρπούς, άφθονα ψάρια και θαλασσινά και φυσικά ελαιόλαδο. Μια άλλη υγιεινή ιδέα είναι να οργανώσετε το εβδομαδιαίο μενού σύμφωνα με τους κανόνες του ορθόδοξου χριστιανικού διαιτολογίου που προβλέπει:
  • Δύο φορές την εβδομάδα φαγητά που δεν περιέχουν κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι. Έτσι, σε μία εβδομάδα θα καταναλώνετε 1-2 φορές κόκκινο κρέας ή κοτόπουλο και 1 φορά ψάρι.
  • Όσπρια (είναι καλή πηγή πρωτεΐνης) μία φορά την εβδομάδα.
  • Δύο φορές την εβδομάδα γεύματα με βάση τα λαχανικά.
  • Μία φορά την εβδομάδα ρύζι ή ζυμαρικά.
Παράλληλα, για να υιοθετήσουν τα παιδιά υγιεινές συνήθειες, είναι σημαντικό να ακολουθείτε μερικούς βασικούς κανόνες:
  • Να τρώτε πλούσιο πρωινό και πολλά και μικρά γεύματα.
  • Πρωί και απόγευμα (ανάμεσα στα γεύματα) να πίνετε χυμούς και να τρώτε φρούτα.
  • Στο μεσημεριανό σας είναι καλό να υπάρχει πάντοτε σαλάτα με ωμά ή βραστά λαχανικά.
  • Καλή λύση για το βράδυ είναι ένα γιαούρτι με λίγα φρούτα ή μια σαλάτα με λίγο τυρί ή ψάρι.
  • Να τρώτε σε ήρεμο περιβάλλον.
  • Να προτιμάτε ψωμί ολικής άλεσης και πλήρη δημητριακά.
  • Καθημερινά να καταναλώνετε 2-3 μερίδες γαλακτοκομικά. Ειδικά τα παιδιά και οι έφηβοι πρέπει να πίνουν τουλάχιστον ένα ποτήρι γάλα ή να τρώνε ένα γιαούρτι, ρυζόγαλο ή κ
    ρέμα το απόγευμα.
  • Να αποφεύγετε την κατανάλωση αναψυκτικών ή ροφημάτων με ζάχαρη που δεν ξεδιψούν και σας φορτώνουν με περιττές θερμίδες.
  • Να πίνετε 6-8 ποτήρια νερό (είναι πιο εύκολο όταν έχετε μαζί σας ένα μικρό μπουκαλάκι).
  • Να αποφεύγετε τα τηγανητά και τα μαγειρεμένα λίπη και να προτιμάτε το ελαιόλαδο, πάντοτε βέβαια σε μικρές ποσότητες.
Πηγή: www.in.gr (κατηγορία Παιδί/διατροφή)

Συμβουλές για μια ισορροπημένη διατροφή!

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Ομάδες τροφίμων!



Υδατάνθρακες
Ονομάζονται και φυτικές ίνες ή σάκχαρα και αποτελούν τη γρήγορη ενέργεια που παίρνει και καταναλώνει ο οργανισμός.
Γνωστοί υδατάνθρακες είναι η γλυκόζη, φρουκτόζη, ζάχαρη, άμυλο και η κυτταρίνη που αποδίδουν 4 Kcal ανά γραμμάριο.
Αυτοί πρέπει να καλύπτουν το 50 με 55% των ημερήσιων θερμίδων.


Πρωτεΐνες
Αποτελούν βασικό δομικό στοιχείο όλων των κυττάρων, αντισωμάτων, ενζύμων και των περισσότερων ορμονών του οργανισμού. Βέβαια και κάθε ιστός του σώματος συντίθεται, κατά ένα μέρος, από πρωτεΐνες. Δομικές μονάδες των πρωτεϊνών είναι τα αμινοξέα εκ των οποίων τα εννέα ( ιστιδίνη, ισολευκίνη, λευκίνη, λυσίνη, μεθειονίνη, φαινυλαλανίνη, θρεονίνη, τρυπτοφάνη, βαλίνη) δεν μπορούν να συντεθούν στον οργανισμό και άρα πρέπει να λαμβάνονται μέσω των τροφών. Τα αμινοξέα που συντίθενται στον οργανισμό από τη μεθειονίνη και τη φαινυλαλανίνη είναι η κυστίνη και η τυροσίνη αντίστοιχα.
Οι πρωτεΐνες πρέπει να αποτελούν το 15 - 20% των ημερήσιων θερμίδων. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών πρέπει να είναι ζωικές, δηλαδή προερχόμενες από αυγά, κρέας, κοτόπουλο, ψάρι που υπερέχουν σε βιολογική αξία έναντι όσων προέρχονται από φυτικά προϊόντα.


Λίπη
Είναι και αυτό απαραίτητο διατροφικό στοιχείο παρ' ότι κατηγορείται συχνά για πολλά προβλήματα του οργανισμού. Διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες : τα κορεσμένα, τα ακόρεστα και τα πολυακόρεστα λίπη. Τα πρώτα έχουν βρεθεί στο στόχαστρο των επικρίσεων και όχι άδικα. Είναι παράγοντες που προκαλούν τις περισσότερες παθήσεις. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν : το λίπος κρέατος, το βούτυρο και άλλα υδρογονωμένα λίπη. Τα ακόρεστα και πολυακόρεστα, από την άλλη πλευρά επικεντρώνουν τελευταία τον επιστημονικό θαυμασμό, αφού έχουν συνδεθεί με την πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων. Ακόρεστο λίπος είναι το ελαιόλαδο το οποίο θεωρείται από πολλούς η σπουδαιότερη τροφή, δεδομένου ότι προλαμβάνει πολλές παθήσεις. Έχει συνδεθεί άλλωστε με τη μακροζωία των Ελλήνων και ιδιαίτερα των Κρητικών, που το καταναλώνουν παραδοσιακά. Πολυακόρεστα λιπαρά οξέα είναι τα σπορέλαια : καλαμποκέλαιο, σογιέλαιο, ηλιέλαιο κλπ. Δυστυχώς, όμως το λάδι συνδέεται (δίκαια) με το πάχος αφού είναι το διατροφικό στοιχείο που αποδίδει τις περισσότερες θερμίδες. 
Τα λίπη πρέπει να περιορίζονται στη διατροφή μας σε ποσοστό 25% των ημερήσιων θερμίδων.
Βιταμίνες
Οργανικές ενώσεις που λειτουργούν ως καταλύτες ή συνένζυμα στις χημικές
αντιδράσεις του οργανισμού μας. Επιπλέον είναι απαραίτητες, σε μικρές ποσότητες για τη διατήρηση της ζωής. Οι βιταμίνες δεν συνθέτονται στον οργανισμό, γι' αυτό πρέπει να λαμβάνονται καθημερινά μέσα από τις τροφές. Διακρίνονται σε υδατοδιαλυτές (Βιταμίνες συμπλέγματος Β και C) και λιποδιαλυτές (A, D, E, K). 
Πρέπει να λαμβάνονται καθημερινά.
Μέταλλα - Ιχνοστοιχεία - Νερό
Ανόργανα στοιχεία που εμφανίζουν την ίδια δραστηριότητα με τις βιταμίνες, στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού. Είναι τα πλέον απαραίτητα για το μεταβολισμό και την απορρόφηση των βιταμινών, ενώ η έλλειψή τους προκαλεί σημαντικές βλάβες. Όταν λαμβάνονται, όμως, σε μεγάλες ποσότητες προσδίδουν τοξικότητα που είναι επιβλαβή.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι πολύ απαραίτητα. Τονίζουμε, όμως, και τη σπουδαιότητα του νερού για τη διατροφή μας το οποίο θα πρέπει να πίνουμε καθημερινά (τουλάχιστον 8 ποτήρια ημερησίως).

Έτσι, λοιπόν, βάσει των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω διαμορφώνονται οι εξής ομάδες τροφίμων:
1.      ομάδα λίπους (λάδι, βούτυρο, μαγιονέζα, ξηροί καρποί)
2.      ομάδα γάλακτος (γαλακτοκομικά προϊόντα)
3.      ομάδα κρέατος (κρεατικά, κοτόπουλο, ψάρι, κίτρινα τυριά, αλλαντικά)
4.      ομάδα φρούτων (όλα τα φρούτα)
5.      ομάδα λαχανικών (χορταρικά, λαχανικά)
6.      ομάδα δημητριακών (ψωμί, ρύζι, μακαρόνια, πατάτες)

ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΤΡΩΩ!

Μία απ' τις δημιουργίες μας!!!

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ!

Το επόμενο βήμα μας ήταν να τονίσουμε το θέμα της άσκησης! 

Τη σημασία που έχει η άσκηση να συνδυάζεται με σωστή διατροφή, αλλά και το αντίστροφο η σωστή διατροφή να συνδυάζεται με άσκηση...

Νους υγιής, εν σώματι υγιεί (=για να είναι υγιής ο νους, πρέπει και το σώμα να είναι υγιές), όπως αναφέρει και το λατινικό ρητό!




Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Το ήξερες ότι:

Το 2010, η UNESCO συμπεριέλαβε την Μεσογειακή Διατροφή στον Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας, ύστερα από αίτημα που υπέβαλαν από κοινού οι χώρες Ιταλία , Ελλάδα, Ισπανία και Μαρόκο.



Μεσογειακή διατροφή είναι όρος που επινοήθηκε από τον φυσιολόγο Άνσελ Κις για να περιγράψει το μοντέλο διατροφής, το οποίο ακολουθούσαν οι λαοί των μεσογειακών χωρών που συμπεριλαμβάνονταν στη Μελέτη των Επτά Χωρών. (Ιταλία, Ελλάδα, Iσπανία κ.α.). Στη Διεθνή Διάσκεψη για τις Μεσογειακές Διατροφέςτο 1993 αποφασίστηκε τι θα θεωρείται υγιεινή, παραδοσιακή Μεσογειακή διατροφή και το 1995 μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ δημιούργησε την "Πυραμίδα της Μεσογειακής Διατροφής.

  • Άφθονες φυτικές ίνες (φρούτα, λαχανικά, ψωμί/δημητριακά, πατάτες, όσπρια, καρποί).
  • Ελάχιστα επεξεργασμένα προϊόντα
  • Γαλακτοκομικά προϊόντα (κυρίως τυρί και γιαούρτι) καθημερινά σε μικρές έως μέτριες ποσότητες
  • Ψάρια και πουλερικά σε μικρές έως μέτριες ποσότητες
  • Κόκκινο κρέας 2 φορές το μήνα
  • Ελαιόλαδο ως κύρια πηγή λιπαρών που περιέχουν μονοακόρεστα λιπαρά οξέα.
Η συγκεκριμένη διατροφική σύνθεση της Μεσογειακής Διατροφής έχει ως αποτέλεσμα αφενός χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά και χοληστερόλη και αφετέρου υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες και ίνες. Η καθημερινή κατανάλωση ελαιόλαδου συνεπάγεται υψηλή περιεκτικότητα της δίαιτας σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα.